Drzewo genealogiczne Piaszczyńskich i rodzin spokrewnionych.

Michał Wilk-Wikliński – profesor Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. Absolwent Gimnazjum nr 2 im. Królowej Zofii w Sanoku (ukończył w 1911r)

WIKLIŃSKI Michał, właśc. M. Wilk-Wikliński (12 X 1888 Zarzecze k. Rzeszowa - 25 IX 1970 Wrocław), śpiewak.
Był synem Wojciecha i Mag­daleny Wilk-Wiklińskich. Odbywał studia filoz. i muz. we Lwowie, a potem w Wiedniu, gdzie w 1917 uzyskał dyplom Akademii Muzycznej. Debiu­tował w operze lwow. 26 XI 1919 w partii Posłańca ("Aida"); jak pisano w "Dzienniku Ludowym" - "wykazał talent sceniczny, głos bardzo piękny, do­brą jego emisję i wielką staranność w ogólnym ujęciu swej roli".
Do 1921 śpiewał we Lwowie duże partie tenorowe w operach, takie jak: Leopold ("Żydówka"), Beppo ("Pajace"), Eros ("Eros i Psyche"), Jontek ("Halka"), Cassio ("Otello"), a także w operet­kach, np. Caramella ("Noc w Wenecji"). Uważano go za dobrego śpiewaka, stale robiącego postępy. Wy­stępował też na koncertach, a we wrześniu 1921 w lwow. kabarecie Ul. W maju 1928 śpiewał w operetkach w T. Nowości we Lwowie.
Podobno występował do 1934, m.in. w Katowicach i War­szawie, ale wiadomości tych nie udało się potwier­dzić. Po II wojnie świat. uczył w średniej szkole muz. i w ognisku muz. we Wrocławiu.

Bibl.: Z. Ottawa-Rogalska: Lwy spod ratusza słuchają mu­zyki, Wrocław 1987; Dz. Lud. 1919 nr 304, 1921 nr 226; Ruch Muz. 1971 nr 22; Scena Pol. 1922 z. 6-7; Sł. Pol. 1928 nr 140; Afisze, IS PAN; Akt zgonu nr 2799/70, USC Wrocław.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
oraz
https://encyklopediateatru.pl/osoby/70370/michal-wiklinski

W poniższa notatka zawiera informacje o Michale Wilk-Wilkińskim

Z CYKLU: „SZKOŁY JUBILATKI”
DZIEJE GIMNAZJUM W SANOKU
( W STULECIE ISTNIENIA SZKOŁY)

Fragment Kroniki strona 443 i 444.
…
Wykładnikiem trwałych osiągnięć szkoły w Sanoku są wychowankowie. W sumie wyszło z zakładu 5000 absolwentów; wychowanków, którzy w szkole zatrzymywali się tylko kilka lat, jest niewątpliwie dużo więcej. Chcąc przedstawić osiągnięcia szkoły, wyliczymy alfabetycznie nazwiska najwybitniejszych:
Z. BEKSIŃSKI - artysta malarz.
W. BĘTKOWSKI - publicysta i naukowiec.
L. BAR - prof. UL.
F. BIELAK — prof. UJ i WSP.
M. BILEK — doc, AM Kraków.
K. BOCZAR — prof. SGP W-wa.
K. BOGACZ -- adiunkt AGH Kruków,
JAN CIAŁOWICZ -- płk. dypl. dowódca artylerii w obronie Warszawy w 1939 r, historyk.
P. FEDERKIEWICZ — prof. Teol. Przemyśl.
A. FASTNACHT docent, kustosz Ossolineum.
M. FUKSA — prof. Polit, Kraków.
J. GALANKA -- prof. Polit. Gliwice.
J. GOLIS — prof. Polit. Lwów.
J. JARA — doc, Uniw. Wrocław.
E. DROZD — doc. UJ.
M. KILAR — prof. AM Białystok.
J. KILARSKI — prof. Uniw. Poznański.
B. KOCYŁOWSKI — prof. Inst. Wet. Puławy.
J. KRZYŻANOWSKI — prof. UW.
R. MADEJA — doc, Uniw. Poznań.
S. MICHALSKI — doc. Wet. Lwów,
E. MICHAŁOWSKI — prof. AM Kraków.
F. MŁYNARSKI — prof, WSE Warszawa, członek PAN.
W. MOZOŁOWSKI — prof. AM Gdańsk.
W. MUSIAŁ — prof. AM Lódź.
S. OCHĘDUSZKO — rektor Polit, Gliwice,
K. OCHĘDUSZKO — prof. WSI Warszawa,.
J. OSTROWSKI — publicysta i poeta w USA.
M. PANKOWSKI — poeta i lektor j. pol. Belgia,
Z. PESZKOWSKI prof. Sem. Duchownego w USA.
K. PIECH -- prof, UJ.
S. PIELAWSKI — prof. UJK Lwów.
A. POLHMAN -- prof. Polit, Kraków.
J. PREMIK -- prof. AGH Kraków.
F. PROCHASKA — artysta malarz.
B. PRUGAL-KETLING — generał WP,
S. RYMAR — pisarz, publicysta, polityk.
S. SKWARCZYŃSKA — prof. UŁ.
J. STAPIŃSKI — polityk.
J. STAWARCZYK — prof. Teol. Warszawa.
W. SZMYT -— prof. Teol. UJK.
A. ŚLĄCZKA — prof. UJ.
K. ŚWITALSKI — dawny premier, minister i marszałek Sejmu
T. TURKOWSKI — artysta malarz,
Z. VETULANI — prof. ekonomii. Charków.
A. VETULANI — prof. UJ.
T. VETULANI - prof. Uniw. Wilno i Poznań,
K. VETULANI — prof. Polit. Lwów.
M. WILK-WIKLIŃSKI — prof. WSM Wrocław,
J. ZALESKI — krytyk lit. i historyk literatury.
K. ZALESKI - prof, Uniw, Poznań.
K. ŻUROWSKI — prof. Uniw. Toruń.

Z braku miejsca wymieniono tu tylko tych, którzy stanęli na szczytach nauki, Za nimi idą cale szeregi ludzi wybitnych i mniej wybitnych, na poważnych i mniej odpowiedzialnych stanowiskach, tysiące gorliwych pracowników w różnych zawodach — ponad 1000 inżynierów, 500 prawników, lekarzy, księży, oficerów, ekonomistów, pedagogów, To jest wielki dorobek szkoły, tym cenniejszy, że stale pomnażany także przez nauczycieli pracujących w szkole obecnie,
Im więc, nauczycielom Almae Matris Sanocensis, którzy wprowadzają w tym roku młodzież w nowe stulecie jej działalności, żyjący jeszcze przedstawiciele poprzednich pokoleń uczniowskich przekazują jako wiążący drogowskaz cytat dawnego rzymskiego nakazu: Cavcant magistri, ne quidquid detrimenti capiat Respublica et Schola Nostra,
Oby ten nakaz obowiązywał skutecznie w całym następnym stuleciu naszej, tak nam drogiej, Szkoły. :
BIBLIOGRAFIA
1 S. Pigoń, Z Komborni w świat, 1946, Wyd. Wieś, s. 274.
2 F. Bielak, Z odległości Iat — wspomnienia i sylwetki, wyd, I, Kraków 1970, Wyd. Literackie, s. 380,
3 J. Stopiński, Pamiętniki.
4 S. Rymar, Moje lata w gimnazjum 1897—1905 (wyjątki z pamiętnika), [w:] Księga Pamiątkowa Gimnazjum w Sanoku, 1958.
5. J, Ciałowicz, Przed półwieczem — wspomnienia i refleksje, tamże.
6. J Świerzowicz, Wspomnienia z lat 1901—1908, tamże.
7. A. Fastnacht Zarys dziejów Sanoka, tamże.
8. J. Krzyżanowski, Tajne organizacje młodzieżowe w gimnazjum sanockim
przed pierwszą wojną światową (maszynopis w posiadaniu J. Stachowicza).
9. Drukowane sprawozdania Dyrekcji Gimnazjum z ostatniego dziesiątka lat XIX w. i z trzech dziesiątków w. XX.
10. Osobiste spostrzeżenia i wspomnieniu zebrane w ciągu 23 lat mego pobytu w Gimnazjum jako ucznia (1915—1021) oraz nauczyciela i wicedyrektora (w latach 1945—1947 i 1952—1967).
11. Moje notatki z rozmów z dawnymi absolwentami gimnazjum sprzed pierwszej wojny: prof. F. Bielakiem, prof. J. Krzyżanowskim, dr. J. Swierzowiczem, dr. płk. J. Ciałowiczem, prof. W. Mozołowskim i dr, S Rymarem.

JÓZEF STACHOWICZ
Sanok
…